سازمانی بود متشکل از دانشجویان ایرانی مقیم خارج (عمدتاً اروپای غربی و ایالات متحده) که گرچه ابتدا به این هدف بنیان نگذاشته بود، اما در یکی دو دههٔ قبل از انقلاب ۵۷ به یکی از سازمان‌های مخالف رژیم سلطنتی ایران بدل شد و جمع کثیری از دانشجویان ایرانی را علیه حکومت بسیج کرد. مهم‌ترین سالهای فعالیت این کنفدراسیون دهه‌های ۶۰ و ۷۰ بود که در این سال‌ها مهم‌ترین بلندگوی اعتراض نیروهای مخالف رژیم ایران به حساب می‌آمد.
گروهک اتحادیه کمونیستهای ایران در تابستان سال 55 تشکیل
شده و اجزای متشکله این دو گروهک را سازمانهایی موسوم به اتقلابیون کمونیست و
گروهک پویا تشکیل می دادند.
سازمان انقلابیون کمونیست در سال 1348، پیرو تشکیل یک محفل
دانشجویی در خارج از کشور که به عقاید الحادی مارکسیستی روی آورده بود ایجاد شد.
این گروهک عمده فعالیت خود را در خارج از ایران سازمان
داده و به طور کلی در میان دانشجویان ایران مقیم خارج از کشور فعالیت تبلیغاتی و
تشکیلاتی انجام می داد.
طی سالهای 48 تا 55 این گروهک در شرایط فقدان حضور فعال
نیروهای انقلابی و مکتبی اسلامی در کشورهای غربی توانست تعدادی از دانشجویان مقیم
خارج از کشور را به دور خود جمع کند.
