روز عملیات من به اتفاق جمعی از پاسداران شهرستان آمل واقع در میدان قائم کنونی جنب باشگاه شهید قنبری فعلی، به سمت منگل دره حرکت کردیم. در مسیر فرمانده گروه گروهبان رضایی از نیروهای ژاندارمری و نیروهای تحت امرش به ما ملحق شدند و برای پاکسازی مسیر، دره را به سمت بالای کوه طی نمودیم.نفر اول گروهبان و نفرات بعدی نیروهای تحت امرش بودند.من نفر پنجم و نفرات بعد من، محمود فلاح و شهید عباس فاضلی بودند چون گروهبان نفر اول بود با دیدن یک نفر در مسیر رودخانه که در حال استحمام صحرایی بود سریع حالت عقب نشینی به خود گرفت.آنها که متوجه سرو صدا شدند سنگر گرفته و در گیری شروع شد .من همان یکنفر را که در حال استحمام بود دیدم که مشغول سنگر گرفتن بود.
ما پس از موضع گرفتن شروع به تیر اندازی کردیم.شدت تیراندازی از سوی آنها به دلیل تسلط مکانی و موقعیت بهتر اینقدر زیاد بود که با فرد مجاور خود قادر به صحبت نبودیم.نزدیک به ۲ ساعت آنها تیر انندازی پی درپی به سمت ما داشتند تا اینکه گروبان رضایی و نیروهایش عقب نشینی کرده و به آمل برگشتند. ما در موقعیت ماندیم چون قرار بود با نیروهایی که از سمت خشواش به منگل میآیند کنار درختی که از قبل نشانه گذاری شده بود و شبیه به میدان آزادی بود برخورد کنیم..
باتوجه به این که ما جزو گردان قدس بودیم و آموزشهای لازم را در رامسر و منطقه سه چالوس دیده بودیم در منطقه ماندیم و بدون هماهنگی وارد درگیری نشدیم دیگر هوا به تاریکی رفته بود و گروهبان رضایی و نیروهایش که به شهر برگشته بودن با دستور مسئولین سپاه و آقای فرماندار(جلالی) آنها را به موقعیت اعزام کردند و امر کردن تا آرامش منطقه و ثبات نسبی نباید به شهر برگردند.آنها که به منطقه برگشتند ما به سمت آمل حرکت کردیم.
