یکی از عناصر متشکله اتحادیه کمونیستهای ایران در بر
گیرنده چند نفر از اعضاء محفل "گروه فلسطین" بودند که از ایران در زمان
طاغوت به خارج از کشور گریخته و مدتی در عراق و سپس در لبنان فعالیت داشتند.
گروهک پویا با ارتباط با گروهک سازمان انقلابیون کمونیست در تابستان سال
55 عجین شده و اتحادیه کمونیستهای ایران
را بنا کرد.
اتحادیه کمونیستهای ایران نیز برای تبلیغ نظرات خود دست به
ایجاد تشکیلات گوناگون برای جذب حوانان کرده که می توان به تشکیل سازمان توده
انقلابی و دانش آموزان موسوم به "استاد"، جمعیت زنان به اصطلاح مبارز و
تشکیلات پیشمرگان زحمتکش در کردستان نام برد.
تحلیل های کاذب و مارکسیتی با تقویت توده های دانش آموزی،
آغاز و اتحادیه کمونیست های ایران به این نتیجه رسید که گروه های ضد انقلاب را
برای مخدوش کردن عقاید دینی و ارزشی مردم بسیج کند.
مقامات دادستانی انقلاب اسلامی از اظهارات صریح متهمان در
آن دوران نیز متوجه شدند که هیچگونه هدف و برنامه مشخصی و امید واقعی برای
تحلیلهای مارکسیستی در کشور نیست و واقعیت جامعه سخت تر از آن است که این از خدا
بی خبران را از این اقدام باز دارد به همین دلیل تصمیم می گیرند که در تهران دست
به قیام زنند.
مدت زمانی را برای فراهم کردن طرح قیام و تخریب افکار در
تهران صورت داده اما نتوانستند تحلیلهای کاذب کمونیستی و توده های واهی تشکیل
یافته را برای مردم بازگو کنند.
بنابراین اتحادیه کمونیست ایران مجبور شد تا اقدامات
کمونیستی خود را از تهران دور کرده و به شهرهای دیگر کشور تسری دهد و برای ایفای
رسالت واهی خود به اعماق جنگلهای شمال و پیاده سازی ترفند خود در آمل عزیمت کرد.