منابع جمهوری اسلامی معتقدند که اسلحه و تجهیزات مورد نیاز
عملیات برای ۱۸۰
نفر تهیه گردید که شامل:
(تفنگ ژ۳ (۵۰ الی ۵۵ قبضه، (تفنگ کلاشینکف (۳ یا ۴ قبضه، (تفنگ ام ۱ (۱ قبضه، (تفنگ یوزی (۳ یا ۴ قبضه، (کلت کمری (۴قبضه، ( آرپی‌جی ۷ (۵ یا ۶ قبضه، (نارنجک (بیش از ۷۰ عدد، (سه راهی) ۲۰۰ الی ۳۰۰ عدد، (تیربار ژ۳ (۱ قبضه، (موشک آرپی‌جی ۷) ۵۰ یا ۶۰ عدد بوده است.
علاوه بر این‌ها با استفاده از دیگ‌های زودپز و موتور برق نوعی سلاح‌های انفجاری دست‌ساز نیز تولید شده بود. همچنین سربداران دارای یک شبکه کامل بی‌سیم بودند.
به ادعای منابع جمهوری اسلامی بخش عمده‌ای از این سلاح‌ها از جبهه‌های جنگ و کردستان به سرقت رفته و تعدای هم از راه خرید از قاچاقچیان بدست آمده بود.
بنابر آنچه در پرنده نوپرواز ذکر شده، اتحادیه اعتقاد داشت که جنگ بین ایران و عراق، جنگ طبقه آنها نبود و تنها نفع آنها از این جنگ، تأمین این سلاح‌ها توسط نیروهایشان بود. و بخش دیگری از سلاح‌ها در جریان وقایع ۲۲ بهمن ۵۷ و اوایل انقلاب بدست آمده بود. این سلاح‌ها ابتدا به نارمک تهران و سپس به آمل منتقل شدند.
طبق آنچه که در کتاب پرنده نوپرواز آمده آذوقه و مواد غذایی مورد نیاز گروه، از تهران و آمل و یا روستاهای اطراف خریداری شده و یا از جهاد سازندگی این روستاها و یا روستائیان مصادره می‌شد. همچنین چند بار به مصادره برنج، کفش و لباس از خانه برخی از فئودال‌های بزرگ روستای گزناسرا و یکی از آخوندها که فرزندش از فرماندهان سپاه بود اقدام نمودند. حال آنکه منابع جمهوری اسلامی معتقدند که سربداران با سرقت از جهاد سازندگی روستای گزناسرا و روستاهای اطراف، اموال مردم و روستائیان آذوقه و تجهیزات خود را تأمین می‌کردند. و یکی دیگر از راه‌ها، تأمین غذا از گوشت حیوانات اهلی و وحشی بود.
طبق مستندات جمهوری اسلامی ایران، دو دستگاه وانت، دو خودرو سواری، دو دستگاه موتور سیکلت و دو راس قاطر، انتقال لوازم و مایحتاج را به جنگل انجام می‌دادند. همچنین دو دستگاه فتواستنسیل و تکثیر و یک ماشین تایپ امکانات انتشاراتی اتحادیه کمونیست‌ها را تشکیل داده بود.
منابع:
اسناد اتحادیهٔ کمونیست‌های ایران در واقعهٔ آمل، صفحات12 و 50 و 58 و 59 و 105
حماسه اسلامی مردم آمل، صفحات ۱۲۸ و 129
مقاومت اسلامی مردم هزار سنگر آمل، صفحات 85 و ۱۰۲ و 103 و 104 و 105
شهر هزار سنگر، صفحهٔ ۱۰۳
پرنده نوپرواز، صفحات 31 و 32 و 89
